Frá Skjalaritara

Het begon allemaal zo

Op 4 mei 1991 gingen de beide zusjes Houwelingen met hun merrie Hilde naar de hengst Rekkur van de familie Hofmann. Een zwarte hengst met sneb en ster uit 1986. 

Daarna wilden de dames van Houwelingen doorrijden naar Aken voor  het kampioenschap gangenpaarden dat daar werd gehouden. Omdat Marjolein, die met ze mee zou rijden zelf met Nipa naar de hengst ging was er dus een plaatsje over in de opel!. 

Op zaterdag 4 mei om 4 uur 's ochtends werd er verzameld bij de wei en Hilde met vereende krachten in de trailer geladen. Vervolgens vertrok het gezelschap richting MariaHoop. 

Nadat de merrie veilig bij de sexy boy was afgeleverd en na küchen und kaffee werd de reis voortgezet richting Aken. Toen we daar arriveerden bleek het net pauze te zijn en wat doe je dan? Juist, naar de stallen en paarden bekijken. Her en der hingen ook verkooplijsten. Waaronder een heel bescheiden exemplaar van een zekere Helmut Lange (achteraf had ik die al eerder gezien). 

Kortom, wij op zoek naar Herr Lange, die jurylid bleek te zijn en bij éénieder bekend. Het koste dan ook niet veel moeite om hem te vinden. Hij zou net met twee andere mensen naar de merries gaan kijken, dus wij mee. 

Daar waren ze dan, in een heuvelachtige wei nabij het drielandenpunt. Twee bruine IJslander dames, waarvan er één de mooiste ogen ter wereld had om over gangen nog maar niet te spreken. De onderhandelingen in de wei verliepen tamelijk soepel en zodoende was ik binnen tien minuten een IJslander rijker.  

Fálki

Wat zeg ik, eigenlijk anderhalve IJslander, want mijn nieuwe aanwinst was drachtig. Enfin, het hele gezelschap terug naar Aken om de koop te bezegelen en het vervoer te regelen. De trailer stond nog bij de familie Hofmann, die zou dus eerst opgehaald moeten worden, daarna zou Hulmut met zijn eigen auto de trailer meenemen het paard inladen en over de grens rijden, waarna de trailer omgehangen zou worden. Zo gezegd zo gedaan en aldus werd een Deens gefokte IJslandse merrie door een Duitser uit België via Duitsland Nederland ingesmokkeld, kan het internationaler? 

Rond half 8 in de avond waren we bij Maastricht en kon ik Simon op de hoogte brengen van het verassingpakketje waarmee we onderweg waren. Simon zou Piet Valkering op de hoogte brengen van de komst van de nieuwe aanwinst en vragen of er misschien een plaatsje gemaakt kon worden in de schuur. Hoewel Flugsæl zich in de trailer een stuk rustiger gedroeg dan Hilde op de heenweg schoten we met de volle trailer niet echt op, zodat het middernacht was toen we het erf bij de boerderij opdraaiden. Piet, de schat, had een prachtige stal ingericht in de schuur zodat de dame de eerste nacht in haar nieuwe huis in stijl kon doorbrengen. Ik weet niet hoe zij geslapen heeft die nacht, maar ik weet wel dat ik zelf de hele nacht heb liggen "tippen" in bed. 

Afgesproken was dat ik het geld zo spoedig mogelijk telefonisch überweisen zou en dat Helmut Lange na ontvangst de papieren van de merrie en het dekbewijs zou toezenden. 

Dinsdag 7 mei kon de veearts, Lesuis uit Egmond aan Zee het paard komen keuren. Hij kwam, zag en keurde goed, zodat ik als een haas naar de plaatselijke Rabobank vertrok zodat het geld nog vóór vier uur telefonisch onderweg was richting Duitsland. Toen de papieren arriveerden bleek dat Flugje op 5 juli op bezoek was gegaan bij de hengst Glámur frá Roskjærgård. 

Knappe jongen wel zo te zien. 

De komst van het veulen kon dus ongeveer vanaf begin juni worden verwacht. Omdat ik natuurlijk helemaal niets wist op dat moment van Glámur en de ouders van Flugsæl, schreef ik een brief aan de stoeterij "Gudenådalens Stutteri" met een verzoek om meer informatie over de voorouders van het verwachte veulen en de ouders van Flugje.

Er kwam een brief met bijgevoegd het afstammingsbewijs en keuringsresultaten van de vader van het verwachte veulen vergezeld van een foto van de hengst en het afstammingsbewijs en de keuringsresultaten van de vader van de aanstaande moeder!

Op de zondagavond van 2 juni 1991 werd Flugsael om 22.30 uur op stal gezet omdat het ging regenen. Zodra ze binnen was ging ze liggen en de bevalling begon, onder toezicht van Marjo en echtgenoot Simon, die de hele bevalling op film vastlegde. Ondanks dat dit het eerste veulen zou worden, van zowel Flugsael als Marjo, was Marjo overduidelijk het zenuwachtigst van de twee. Flugsael wist overduidelijk wat ze moest doen en de bevalling verliep precies "volgens het boekje". Om 23.00 uur werd het veulen geboren en een half uur later stond het reeds op de benen en begon te zoeken naar moeders melk, in eerste instantie op de meest onlogische plekken, maar toen het kleintje het eenmaal had gevonden was er geen houden meer aan. 

Het veulen bleek een bruin hengstje met een meelsnoetje en een kol en werd Fálki, wat valk betekent, genoemd. Fálki frá Skjalaritara. Frá Skjalaritara betekent vanuit het IJslands vertaald Recht Schrijver wat in IJsland dezelfde betekenis heeft als Notaris in Nederland. Frá Skjalaritara betekent dus in feite "Van de Notaris"! Het zal u niet verbazen dat deze naam te maken heeft met het dagelijks leven van Marjo!

Fálki werd door Frá Skjalaritara cadeau gedaan aan Rena Holthaus van stal "De Grondsels" en daar zorgde hij voor een aantal onverwachte nakomelingen. Blijkbaar was Fálki een ondernemend mannetje! Rena heeft Fálki vervolgens uitgebracht op verschillende wedstrijden, onder andere op het NK.

Later werd Falki gereden door Lotte van Aanholt en samen waren ze een geweldig team en ze deden het heel goed in de sport! We kwamen het setje vaak tegen in de top van de wedstrijduitslagen!

In 2001 werden Lotte en Falki Nederlands Kampioen in de Jeugdklasse en in 2002 mocht het stel deelnemen aan de Youthcup in zweden! 

Inmiddels zijn er bij Frá Skjalaritara 99 veulens geboren!